دکتر مریم سلیلی: آستاگزانتین نقش مؤثری در استرس اکسیداتیو، فیزیولوژی پوست، عملکرد سیستم عصبی مرکزی و مکانیسمهای پیری دارد
در سمینار گروه فارماکوگنوزی دانشکده داروسازی، ساختار مولکولی آستاگزانتین، اهداف آنتیاکسیدانی آن، اثرات و فواید آن در بیماریهای مزمن و پیری بررسی شد.
به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، سمینار کاربردی گروه فارماکوگنوزی ۲۵ دی ۱۴۰۲ با عنوان " آستاگزانتین: بررسی یک بیومولکول آنتیاکسیدانی هدفمند میتوکندریایی مؤثر بر طول عمر" به ارائه دکتر مریم سلیلی دستیار تخصصی این گروه اختصاص یافت.
چکیدهای از این سمینار به شرح زیر است:
آستاگزانتین، یک کاروتنوئید زانتوفیل و فراوان ترین کاروتنوئید موجود در موجودات دریایی و یکی از قوی ترین ترکیبات طبیعی با فعالیت آنتی اکسیدانی قابل توجه است.
در این سمینار، ساختار مولکولی منحصربهفرد آستاگزانتین، اهداف آنتیاکسیدانی، اثرات و فواید آن در بیماریهای مزمن و پیری بررسی شد.
همچنین درباره تجزیهوتحلیل دادههای علمی در مورد منابع طبیعی آستاگزانتین (ASX)، کشت زیستی و استخراج سبز و عملکرد آن در مقایسه با مولکول سنتز شده مصنوعی بهعنوان یک آنتیاکسیدان قوی در فرایند پیری توضیحاتی ارائه شد.
ASX یک ماده مغذی کاروتنوئیدی محلول در چربی با رنگدانه قرمز مایل به نارنجی است که به طور طبیعی به واسطه ریزجلبک ها، مخمرها و باکتری های متعدد به عنوان متابولیت های ثانویه سنتز می شود.
همچنین رنگ قرمز مایل به نارنجی را به گوشت ماهی قرمز و صدف که از میکروارگانیسمهای تولیدکننده ASX تغذیه میکند، میدهد. ریزجلبک Haematococcus pluvialis مهمترین منبع برای تولید زیستی صنعتی آن است.
به دلیل خواص آنتیاکسیدانی قوی، تحقیقات متعددی نشان داده است که ASX طبیعی یک عامل آنتیاکسیدانی قویتر از سایر آنتیاکسیدانها مانند ویتامین C، ویتامین E و β-کاروتن است.
علاوه بر این، در چندین مطالعه مشخص شده که ASX دارای کاربردهای مهم تغذیهای و دارویی، بهویژه در فرایندهای پیری سالم است.
بااینحال، برای درک عمیقتر مکانیسمهای بالقوهای که از طریق آن ASX میتواند به نقش مؤثر آن در فرایند پیری سالم، مانند حمایت از عملکرد مغز و هموستاز پوست منجر شود، به مطالعات بیشتری نیاز است.
این بررسی تحقیقات فعلی در مورد نقش مؤثر ASX در استرس اکسیداتیو، مکانیسمهای پیری، فیزیولوژی پوست و عملکرد سیستم عصبی مرکزی را نشان داد و پیامدهای بالینی بالقوه مربوط به مصرف آن را مشخص کرد.
ارسال به دوستان